Spektakl porywa nie tylko warstwą fabularną również wzajemnymi powiązaniami bohaterów, toksycznością ich relacji, rozpaczliwymi próbami wyjścia z nałogu i upokorzeniami, których doznają, ale także formą sceniczną. Fantastyczny zespół aktorski (trzej aktorzy wałbrzyscy: Wojciech Świeściak, Dariusz Skowroński i Ryszard Węgrzyn, oraz występujący gościnnie: Mirella Burcewicz, Urszula Gryczewska, Małgorzata Osiej-Gadzina, Dominika Zdziennicka, Rafał Gorczyca, Ireneusz Mosio i dziecko Dobromir Mokrzycki) tworzy jedną, organiczną całość w scenach tanecznych i ruchowych. Ruch, sposób poruszania się budują postaci, określają je. Choreografia, będąca dziełem całego zespołu, wspaniale łączy bohaterów.
Wałbrzyski spektakl stanowi również pewną diagnozę społeczną, bardzo gorzką diagnozę. Szukające wolności i szczęścia postaci wpadają w nałogi, a ich wspólny taniec staje się formą transu. Rzadko udaje się w teatrze osiągnąć tak głęboki i szlachetny ton. Tu wszystko się zgadza: monologi aktorów (ten wprowadzający Wojciecha Świeściaka i końcowy Dariusza Skowrońskiego) o wolności tworzą klamrę przedstawienia. Podsumowaniem spektaklu było spotkanie z reżyserem Krzysztofem Popiołkiem, które przerodziło się w rozmowę nie tylko o „Niewyczerpanym żarcie”, lecz także o pracy reżysera nad tekstem i z aktorami.
Następne teatralne wyprawy Kasprowiczan są już zaplanowane.